 | |
|
இறைவனின் கால புத்தகத்தில், ஒரு வெள்ளைத் தாளாக வாழ்க்கை;
அதில் அழியா சொற்களை பதிக்கும் பேனா, உன் விரல்களில் வசம்.
தன்னம்பிக்கையுடன் எதையும் சுயமாக எழுது, உன் ஆசான் இயற்கை;
இரத்த மையை ஊற்றி உயிரூட்டும் பேனா, மருத்துவரின் உயிர்நாடி;
முடிவு மையை ஊற்றி தீர்ப்பெழுதும் பேனா, நீதிபதியின் செங்கோல்.
தொழில்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது அவரவர் பேனா(நா)வின் இயக்கமடி!
ஷேக்ஸ்பியர் மறைந்தாரா? ஜெயகாந்தன் இறந்தாரா? சொல்;
கிறுக்கப்பட்ட நிகழ்வுகள் மட்டுமே உயிர் பிழைத்து இவ்வுலகில் வாழும்.
பேனாவின் முனையால் வாழ்க்கையை செதுக்கு, சிற்பமாகுமது நம்பிச்செல்;
திறமையும் பிறப்பும் முரண்பாடு, கோட்பாடுகளை ஊடுருவிய விழிகள்;
வைகோட்ஸ்கியின் கருத்தைப் படி, நீ வைர வாளாக அவதரிப்பாய்!!
வாழ்க்கை வீட்டிற்கு ஜன்னல்களாக வறுமையின் பின்வரும் இன்னல்கள்;
எழுது, எழுது, எழுதிக்கொண்டேயிறு, நான் இங்கு எதுவும் எழுதவில்லை;
இவன் கடவுளாகிய எழுத்தாளர் அல்ல, நூல்களை அடுக்கும் நூலகர் தான்!!!
உன் தலையெழுத்தை நீயே எழுது, எழுத்துக்கள் உறைவதில்லை...
குறிப்பு:
இக்கவிதை நீலவிழிகள் காலாண்டிதழ் நடத்திய இணையவழி கவிதைப் போட்டியில் NVCS097 என்று எண்ணிட்டு அடுக்கப்பட்டது. (06/05/2020)
சான்றிதழ்:
நன்றி!!!
* * * * *
